SF JINV : LUV Story♡

ข้อมูลเบื้องต้น

อันยองฮาเซโย เจ้าค่า ลีดเอร์ทั้งหลายที่แวะเข้ามาอ่านกันน่ะค่ะ

 แนะนำตัวฟน่อยน่ะค่ะ ไรท์ชื่อเฟรม ค่ะ ติ่งโอปป้า บังทันบอยค่ะ

เรื่องนี้เป็น SF ค่ะอยากลองแต่ดูค่ะ ส่วนคู่แรกของเฟรม เลือก JinVเพราะเราชอบดู่นี้มากค่ะ

เนื้อเรื่องเป็น  ชาย×ชาย ไม่ชอบกด ×ได้เลยค่ะ ถ้าชอบก็มาอ่านเยอะๆน่ะค่ะ

ช่วยคอมเมนต์กันหน่อยน้า... ได้มีกำลังใจคิดเรื่องมาอีก

เรื่องนี้อาจมีสำนวนแปลกๆบ้าง คำหยาบอาจมีหลุดบ้างเล็กน้อยตามอารมณ์ตัวละครน่ะค่ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติอย่าหาความจริงหรือสาระใดๆ เอาความฟินล้วน

 

ป.ล ไม่มีดราาม่าค่ะ แล้วฝากติดตามเรื่องนี้ และ รอเรื่องต่อๆไปด้วยน่ะค่ะ

 

.....คัมซาค่ะ

 

 

 

CR.SHL

เนื้อเรื่อง

ณ หอของหนุ่ม บังทันบอย ที่ห้องนั่งเล่น

 

"จินฮยอง^-^"         จิ้มไหล่               

"..."   รอบที่หนึ่ง

"จินฮยองครับ^-^"    จิ้มไหล่อีกรอบ    

"..."   รอบที่สอง

"จินจินฮยองคร้าบ-_-"     

"..."   รอบที่สามยังนิ่งอยู่

.

.

.

"คิมซอกจินคร้าบ-_-"      นี่รอบที่สิบแล้วน่ะฮยองความอดทนของ คิมแทฮยองหมดแล้วครับพี่น้อง

"ย่าห์!จินฮยองไม่สนใจผมใช่มั้ยเนี่ย"

 แทฮยอง หรือ วี หมุ่นสี่ดีผู้มีเสน่ห์ในบังทันบอย ตะโกนใส่หลังของพี่ใหญ่ จิน หรือ คิมซอกจิน ที่นั่งบนโซฟาข้างเขาไม่ยอมสนใจเค้าสักที 

"มีไรแทฮยอง" เสียงของยุนกิฮยอง ชื่อในวงการนามซูก้า แรปเปอร์หน้าสวยที่บุคลิกขัดกับหน้าตา และความโหดและเถื่อนสูงมากกกกกกก #ก.สักล้านตัว (น้องขอประทานโทษค่ะพี่ก้า:ไรท์)

"ป่าวคับ... แค่จินฮยองไม่สนใจผมอ่ะเรียกไปตั้งหลายรอบแล้วน่ะฮยอง" ผมพูดความจริงน่ะ จินฮยองหันมามองแล้วแหละ แหมพึ่งคิดได้หรอพ่อคู๊ณ....

"..." จินฮยองหันหน้าจากอะไรไม่รู้ที่ทำอยู่แล้วหันกลับไป

"ฮึ่ย!" ผมลุกพรวดจากโซฟาแล้วสบถ.เบาๆไม่ให้เค้าได้ยิน

"อ..เอ่อ....แทแท...." จินฮยองหันมาแล้วเรียกผมแบบตะกุกตะกัก มองมาด้วยสาตาที่ลังเลแต่ก็ดูดีในสายตาผมอยู่ดี (อืมจริง:ไรท์)

"..."ผมไม่พูดไร แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนทันที

 

ปัง!

"ไอ้แทฮยองเป็นไรอ่ะฮยองมันขี้ไม่ออกหรอ"  จีมินที่พึ่งเดินสวนกับเพื่อนรักแทฮยองที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับประทาน เอ่ยถามบุคคลต้นเหตุของเหตุการณ์นี้อย่างผม ผมรู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นอะไร แล้ววันนี้ผมจะสารภาพทุกอย่างเอง

"ไม่มีไรหรอกเดี๋ยวฮยองจัดการเอง" ผมที่พอพูดเสร็จกำลังเดินไปที่หน้าห้องนอน 

"เฮ้ๆ ทุกคนไปซ้อมได้แล้วครับผม" นัมจุนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ ตะโกนลั่นหอเรียกให้พวกเราออกไปซ้อม

โป้ก

"โอ้ย!" นั่นเสียงผมเองครับ ไม่ใช่สาเหตุใดเลย ไอ้ตัวแสบที่ผมต้องไปง้อนี่แหละครับดันเปิดประตูออกมา ไอ้กระผมที่จะเดินเข้าไปในห้องนั้น หน้าผากผมดันไปจูบกับประตูห้องซะงั้น

"..."เงียบ เงีบยครับเงียบ ตัวเองทำแล้วไม่คิดขอโทษเค้าหน่อยหรอเค้าเจ็บน่ะ

"..."จะร้องแล้วน่ะเฮ้ย (เอิ่ม-_-พี่จินค่ะ:ไรท์)

"อ่าวจินฮยองเป็นไรครับ" เสียงของมักเน่ทองคำจอนจงกุกถามผมที่นั่งอยู่บนพื้นมองตัวต้นเหตุหารณ์อย่างไม่วางตา

"ไปเหอะกุกกี้เดี๋ยวนัมจุนฮยองว่า" แทฮยองคล้องแขนน้องเล็กที่ทำหน้าเหรอหราอยู่ตอนนี้ แถมเมินหน้าผมไปอีก เฮ้ยไปคล้องแขนน้องมันทำไมว่ะ แล้วไอ้เด็กน่ะอีกอะไรเนี่ย โอ้ย! คนหล่อปวดหัว

"จินฮยองไปได้แล้วเดี๋ยวกทิ้งไว้นี่หรอก" เสียงไอเงิงเจโฮปเองครับ ฮึ่ยไว้เคลียร์ที่บริษัทก็ได้

 

ผมทันทีที่ขึ้นไปนั่งบนรถก็เจอแทแทนั่งข้างจองกุกซะแล้ว แต่เดี๋ยวน่ะปกติตรงนั้นผมนั่งกับแทแททุกครั้งนิ แล้วจองกุกมานั่ง สงสัยคงงอนผมขึ้น max จัดเลยน่ะเนี่ย

ผมเลือนั่งข้างหลังแทฮยองและจองกุกที่นั่งเล้นกันอยู่สองคน แถมซุบซิบ หัวเราะอะไรกันก็ไม่รู้

"คิกๆ กุกกี้อ่ะ 55555" แหนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ณ ตึกบริษัท Big Hit ในห้องซ้อม

พอมาถึงบริษัทในรถก็เหมือนปกติจะมีก้แค่แทฮยองที่ไม่สนใจผมเลย ผมเรียก็แล้ว สะกิดก็แล้ว เจ้าตัวก็ยังไม่สนใจผมเลย ตอนเดินขึ้นตึกเค้าก็เดินนำหน้าผมไปกับจองกุกสองคน แหมสนิทกับไปมั้ยวันนี้อ่ะสองคน

"แทแทฮยองครับน้ำ" เจ้าเด็กจองกุกยิ้มตาปิดส่งน้ำให้แทฮยองที่พึ่งซ้อมเสร็จนั่งเหนื่อยอยู่บนพื้นห้องซ้อม 

"อ่า.... ขอบคุณน่ะกุกกี้ฮยองหิวพอดีเลย" แหมะมียิ้มให้กันอีก ชิ!นี่ผมไม่ได้อิจฉาน้องมันเลยน่ะ เมื่อกี้ผมยื่นน้ำให้แทฮยองน้องมันก็ไม่รับบอกไม่หิว แต่พอจองกุกน่ะ นี่ไม่ได้อิจฉาเล๊ย.. 

"แหมๆ" เสียงใครหันแปบ อ่อเจ้าเงิงโฮซอกนี่เอง

"สองคนนี้อ่ะแอบจีบกันลับหลังคนอื่นป่าวนิ สนิทกันเชียวอีกหน่อยก็เข้าห้องน้ำด้วยกันแล้วม้าง" ไอ้เงิง....... แกพูดไรออกมาเดี๋ยวโดนๆ

ปึ๊ก!

"โอ้ยผมเจ็บน่ะยุนกิฮยองฟาดมาได้" ต้องขอบพระคุณท่านมินยุนกิ มากครับ ที่เอาหนังสือคอร์ดเพลงพาดปากไอเงิงโฮซอก

สมน้ำหน้า ฮุๆ

"ดีฟันแกได้กลับไปเข้าที่ ปากเสียดีนักสม" ยุกินพูดแบบนี้ถูกใจผมมากครับขอกอดหน่อย

"ซิกๆ ยุนกิใจร้าย"เอิ่มเห็นแล้วทำใจบ่ได้เลยครับไอโฮซอกทำท่าแอ็บแบ๊วเหมือนจะร้องไห้ใส่ยุนกิ ผมไปอ้วกได้มั้ยเนี่ย (พี่จินใจร้าย:ไรท์)

"อาจจะเป็นแฟนกันมั้ง เนอะกุกกี้เนอะ" ห้ะ! ผมหันแทบคอเคล็ดเมื่อกี้แทฮยองพูดว่าไรน่ะ แฟนกันหรอ 

.

.

.

.

"อาจจะเป็นแฟนกันมั้ง เนอะกุกกี้เนอะ"

.

แฟน

.

แฟนงั้นหรอ

หลังจากที่เห็นรอยยิ้มและคำพูดนั้นผมนึกไม่ออกจริงๆว่าที่แทฮยองพูดนั้นจริงรึเปล่า ผมออกมาจากห้องซ้อมแล้วมานั่งในห้องอัดเสียงคนเดียว ไม่อยากเจอใครเลย โดยเฉพาะแทฮยอง ผมรู้ที่เค้าโกรธคงเป็นเพราะผมตีตัวออกห่างจากเค้า ไม่สนใจเค้า เพราะมีเหตุผมที่ผมไม่อยากพูดออกไป แต่ที่วันนี้ยอมตอบไปเพราะผมตัดสินใจว่าผมจะบอกความจริงให้เค้ารู้ แต่ตอนนี้ผมอยากขอโทษเค้า และอยากบอกว่า 

 

 

ฮยองรักนายน่ะแทแท

 

"ผมว่าฮยองพอเหอะผมไม่อยากทำแล้วอ่ะ"

.

.

คำๆนั้นที่จองกุกพูดกับผมก่อนจะเดินออกไปไหนก็ไม่รู้ ใช่ครับผมแกล้งจินฮยองเองแหละ แต่อย่าหาว่าผมใจร้ายน่ะ ผมแค่รู้สึกว่าฮยองเค้าอาจจะรำคาญผม เพราหลายวัน อ่อ ไม่สิ หลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเค้าหลบหน้าผม ไม่ยอมคุยกับผม แทบนับคำได้ในแต่ล่ะวัน มันทำให้ผม ไม่รู้สิ เสียใจ โกรธ งอน น้อยใจ จินฮยองละมั้ง แต่ผมไม่มีสิทธินิ ถึงจะแอบชอบฮยองจนกลายอาจเป็นคำว่ารักล่ะมั้ง ผมชอบจินฮยองมานานแล้วครับ ที่วันนี้ผมทำไปเพราะจองกุกบอกเสนอว่าลองให้ใจจินฮยองดูแต่ผมไม่อยากเชื่อว่าผมได้ทำร้ายจิตใจฮยองเหมือนกัน เพราะจินฮยองเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดมาก และขี้น่อยใจมากครับ แต่การที่ผมบอกว่าอยากเป็นแฟนจองกุกนั้น ผมไม่อยากเชื่อว่าจินฮยองจะทำหน้าเศร้าคอตกและเดินออกไป ณ เวลานั้น ผมคงเป็นเด็กที่แย่มากสิน่ะ แต่ยังไงก็ช่างเถอะผมควรทำไงดี ผมรู้สึกอยากขอโทษฮยองแล้วหล่ะ

 

แอ๊ด...

"จองกุก เห็นจินฮยองบ้างไหม" ผมเดินเข้าไปหาจองกุกที่เดินเข้ามาในห้องซ้อม

"จินฮยองอยู่ในห้องอัดเสียงครับ" จองกุกชี้ไปทางห้องอัดเสียงอีกฝากของทางเดิน

"ขอบใจน่ะฉันรู้แล้วหล่ะว่าจะทำไงต่อ" ผมตบบ่าจองกุก แล้ว รีบวิ่งออกไปหาจินฮยองทันที ผมรู้แล้วว่าผมควรทำไงดี ขอให้เค้ายอมรับฟังคำพูดของผมหน่อยเถอะน่ะ

 

"แหมพระเอกจังน่ะเด็กน้อย" จีมินที่เดินเข้ามาลูบหัวมักเน่อย่างหมั่นเขี้ยว พลางพูดขึ้น

"ผมไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ แล้วก็ผมมีคนที่ชอบแล้วด้วยไม่แย่งของๆใครหรอก" จองจุกเอามือของจีมินออกไปวางบนหัวของจีมินแทน

"ใครอ่ะ อย่าบอกน่ะว่าแอบมีเด็กน่ะ" จีมินยื่นหน้าเข้าไปใกล้จองกุก จนระยะประชิดที่ทั้งสองได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน

"อ.. อะ...เอ่ออยากรู้จริงหรอ" ผมถามเป็นอยากรู้ว่าร่างเล็กตรงหน้าอยากรู้จริงหรอ

"อื้ม" จีมินพยักหน้า

ฟอด!

"อะ..ไอเด็กบ้าทำไรหน่ะ" จีมินเด้งตัวออกมาทันทีที่จองกุกหอมแก้มเขา นี่ไอเด็กนี่บ้าไปแล้วหรอ ทำแบบนี้ผมเขินน่ะ

"ก็ผมชอบจีมินไง ^_^" แหนะยิ้มอีกคิดว่าหล่ะมากป่ะ (มากค่ะชิมชิม:ไรท์)

"ก..ก็ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นิ" ผมต้องรีบก้มหน้าทันที ก็หน้าผมแดงอะทำไงได้ คนมันเขินอ่ะ แต่เดี๋ยวก่อนน่ะ

"เมื่อกี้นาย...เรียกฉันว่าไรน่ะ ทำไมไม่เรียกฮยองห้ะ!" 

"ก็คนเป็นแฟนกันนี่ เรียกแบบนี้อ่ะดีแล้ว ผมให้จีมินเรียกผมว่ากุกกี้ก็ได้น่ะ" ผมโน้มตัวไปหาจีมินที่ค่อยเดินถอยหลังทีละก้าว หน้าแดงขนาดนี้น่าจับฟัดแล้วเอาขึ้นเตียงจัง (เฮ้ยๆๆ จองกุก เบาหน่อยย่ะ:ไรท์)

"ตกลงว่าไงครับ"

"อืม"

"ว่าไรน่ะครับ"

"อืม..ตกลงไง"

"เบาจังดังหน่อยสิครับ"

"ตกลงไงเล่า เด็กบ้าฉันยอมเป็นแฟนนายไงเล่า!"

ฟอด!

"อะไรอีกอ่ะ" หอมแก้มผมอีกแล้วอ่า....

"ผมไม่อยากเป็นเด็กน้อยของจีมินน่ะ....ถ้าพูดอีกผมจะ"

"จะ..." จะใกล้ไปม้ายยยยยย

"จูบไงครับ" จูบหรอ ห้ะจูบเนี่ยน่ะ จองกุกนี่เห็นแบบนี้หื่นเหมือนกันน่ะครับทุกคน

"นี่ๆ สองคนนี้ไม่เห็นหัวพวกเรารึไงกัน"เสียงของนัมจุนฮยอง ที่เรีนกให้พวกผมาองคนหัรไปมอง อ่าว! พวกฮยองยังอยู่อีกหรอฮะ (นั่นดิ นึกว่าไปไหนแล้ว:ไรท์) งั้นเมื่อกี้ก็

"เห็นแล้ว หมดแหละ" ห้ะยุนกิฮยองอ่านใจผมได้เรอะ

"เปล่าเดาเอาหรอก เห็นหน้านายแล้วเดาง่ายจะตายจีมิน"ฮยองคนนี้น่ากลีวยิ่งครับทุกท่าน

"โฮ้ย อะไรอ่า.... ชิมชิมไม่รักโฮปปี้แล้วหรอ" ครับยิ่งวิ่งมาทำหน้าหมาหงอนขนาดนี้ยิ่งไม่เลนครับ

"ครับ" ไม่ใช่เสียงผมน่ะคนข้างๆ ต่างหาก

"ชิ ไปเล่นกับยุนกิดีกว่า งอน ชิมชิมแล้วโป้ง" เอ่อบางทีผมว่าโซอกฮยองควรไปตรวจบ้างน่ะ

"เอ่อว่าแต่จองกุก วีมันจะไม่เป็นไรหรอ" ผมถามจองกุกด้วยความเป็นห่วง เพราะผมรู้ว่าแทฮยองมันแกล้งจินฮยองแต่ดันมีดราม่าซะนี่

"ไม่หรอกครับผมจัดการแล้ว" ยิ้มมุมปากอบบนี้แปลว่าจัดการสำเร็จเรียบร้อยแล้วสิน่

"แหมร้ายจังน่ะ" ผมอื้มไปบีบจมูกจองกุกด้วยความหมั่นไส้

"ร้ายแล้วรักมั้ยครับ"

"รักสิครับ รักกุกกี้ของชิมชิมมากที่สุดเล้ย~"

 

ทางด้านของผมเมื่อจองกุกเล่าให้ฟังว่าที่แทฮยองทำแบบนี้เพราะมีสาเหตุมาจากผม เด็กนั่นเล่าให้ฟังอีกว่าบางวันแทฮยองก็ไประบายให้จีมินฟังขึ้นขึ้นร้องไห้ เพราะผมเมินเค้าไม่สนใจเค้า ผมฟังปบบนั้นก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที สงสัยต้องไปขอโทษแล้วหล่ะ 

แอ๊ด 

"จินฮยอง"

"แทฮยอง"

 

ผมเดินเข้ามาในห้องอัดเสียงที่จินฮยองนั่นอยู่ที่โซฟาผมมองไปที่ฮยองแล้วสายตาเราก็มองประสานกัน

"จะ..จินฮยอง" ผมตกใจ จินฮยองเข้ามากอดผมแล้ว

"ขอโทษน่ะแทแท ฮยองขอโทษ"

"ผม........ฮึกขอโทษ..ฮึก..ครับ.." น้ำตาดันไหลซะได้ให้ตายสิ

"แทแทไม่ร้องน่ะครับ เด็กดี ฮยองให้อภัยเราน่ะ ฮยองผิดเอง" จินฮยองคลายกอดแล้วมองมาที่ผม

"ฮึก......ผมด้วยครับผม..ฮึก...ผิดเองที่ทำแบบนั้น..ฮึก....ทำให้ฮยองเสียใจ...ฮึก อุ๊บ!" ผมตกใจมากครับฮยองจูบปากผม ปากของเราประสานกัน ลิ้นของฮยองสอดเข้ามาในเกลียวปากของผม แต่นั่นทำให้ผมหายใจไม่ออก

"อื้อ...."รอดแล้วครับจินฮยองยอมถอนจูบแล้วครับ ผมรีบโกยเอาอากาศเข้าปอดทันที

"ฮยองชอบเราน่ะแทแท ไม่สิฮยองรักเราน่ะเป็นแฟนกับฮยองคนนี้ได้มั้ยครับ"  จินฮยองชอบผมหรอ ผม....ผมดีใจมากเลยหล่ะ

"ครับ ผมก็รักฮยองน่ะครับขอโทษที่ทำให้เสียใจน่ะครับ" ผมพูดออกไปแล้วความรู้สึกของผมที่มีต่อจินฮยอง

"ตกลง แล้วน่ะครับ สัญญาก่อนน่ะว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก"

"ผมสัญญาครับ ฮยองด้วยน่ะครับ" ผมยื่นนิ้วก้อนตรงหน้าจินฮยอง จินฮยองนำนิ้วก้อยมาเกี่ยวไว้เพื่อสัญญา

"ครับฮยองสัญญา ด้วยเกียริตของ คิมซอกจินเลยครับ"

"งั้นเราออกกันเถอะครับ พวกนั้นคงตามหากันแล้ว " ผมที่จะเดินไปเปประตูจินฮยองก็มาขวางไว้" เอะเริ่มไม่ดีแล้วสิ

"เดี๋ยวก่อนก็ได้ น่ะแทแท" ฮยองครับผมว่ามันไม่ดีน่ะครับ

"ผมว่าเราออกกันดีกว่าน่ะครับ"

"ไม่ให้ ออก จินฮยองกางแขนเพื่อไม่ให้ผมผ่านไปได้" ตัน ทางตันแล้วไงหล่ะ

เกิดการแย่งเปิดประกันเล็กน้อยของผมและจินฮยองจน....

"อ๊ะ!"

ตุบ!

เราสองคนลงไปนอนแอ้งแม้งอย฿บนพื้นข้างนอกห้อง แต่ท่ามันเอิ่ม... จิฮยองคร่อมผมอยู่อ่ะ คงไม่มีใครเห็นหรอกมั้ง

 

"คุณพระแม่เจ้า~~~~~" เจโฮป

"เฮ้ย!!!" จีมิน

"พวกฮยองทำไรกันเนี่ย" จองกุก

"จินฮยอง~" นัมจุน

"แทแทลงไปทำไร๊~~~" เจโฮปรอบสอง

"......." ซูก้า

ไม่ทันแล้วครับ ครบวงเลยที่นี้ ผมรีบพยุงตัวขึ้นมาพร้อมกับจินฮยอง

"เอ่อ ไม่น่ากวนเลยแหะ" นัมจุนฮยองนี่มันไม่ช่ายยยยย

"ไปเหอะไม่มีไรน่าดูแล้วอ่ะ โอ้ย ยุนกิฮยองทำไรเนี่ยปล่อยผมเถอะ อ้ากกก!!!!"

"หึ! สมน้ำหน้าอย่างแกต้องเจอแบบนี่ดันส่งเสียงเอะอะโวยวายไม่พอ ยังยุ่งเรื่องของเค้าอีกมานี่เลย"

"อ้ากกก ยุนกิฮยองขอโทษคร้าบบบ อ้ากกก!!!!!" เฮ้อสงสัยโฮปปี้จะไม่รอดแล้วละครับทุกคน

"ยินดีด้วยครับฮยองแผนได้ผลล่ะสิ" จองกุกที่หันไปคุยกับจินฮยองสองคน แผน

"อ่อที่จินฮยองยอมบอกว่าชอบแกไง จองกุกมันให้จินฮยองบอกไปน่ะ ไม่งั้นเจ้าตัวไม่พูดหรอก" อ่ออย่างนี้นี่เอง มักเน่ของเรานี่ร้ายแหะ

"ไปได้แล้วกุกกี้ ซ้อมกันเถอะ"

"คร้าบ" จองกุกรีบวิ่งไปจับมือจีมินแล้วเดินไปด้วยกัน เอ๊ะ! สองคนนี้หรือว่า....

"แทแท แทแทครับ"

"ครับ"

"เราก็ไปซ้อมกันเถอะเนอะ" 

"ครับผม" จินฮยองเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วเดินไปที่ห้องซ้อม

"ไว้กลับไปต่อที่ห้องก็ได้เนอะ" หะ ต่อต่อ ไรจินฮยองนี่ลามกจะแหะ

ป้าบ

"โอ้ย! เจ็บน่ะแทแท"

"คิกๆ อุ๊บ!"

อีกแล้วครับผมโดนจูบอีกแล้วครับทุกคน

"จินฮยองรักแทแทน่ะครับ"

"แทแทก็รักจินฮยองน่ะครับ"

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

 

ความรักต้องอาศัยความเข้าใจ และไว้ใจกัน ต่องมีความกล้าที่จะพูดมันออกไป ไม่งั้นคุณจะไม่ได้พบความรักแน่นอน

ผมโชคดีมากครับที่มีน้องๆ ที่ช่วยเหลือผม และต้องขอบคุณแทแท ที่รักและไว้ใจผม

ขอบคุณน่ะแทแท

เหมือนกันครับจินฮยอง♡

 

END.

 

 

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
 

จบแล้วคร้า...

เรื่องแรกเป็นไงบ้างค่ะถูกใจกันมั้ย

อาจไม่ดีเท่าไรน่ะค่ะ

ตอนแรกว่าจะแค่ JINV แต่อดไม่ได้ค่ะเลยมีคู่อื่นด้วยนิดกน่อย

ถ้าใครชอบอย่าลืมมาคอมเมนต์กันน่ะค่ะ

ติชมได้ค่ะ จะนำเอามาปรับปรุงค่ะ รอดูเรื่องต่อไปด้วยน่ะค่ะ

ของคุณลีดเดอร์มากน่ะค่ะ

ป.ล ขอบคุณอีกครั้ง ที่เข้ามาอ่านค่ะ ฝากติดตามเรื่องต่อๆ ด้วยน่ะค่ะ คัมซา....
 

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡